ਕਦੇ ਕਦੇ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ , ਕਿਸ ਪ੍ਰਤਿ ਗੰਭੀਰ ਹੋਵਾਂ । ਕਿਵੇਂ 'ਤੇ ਕਿਓ ? ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ । ਓਹ ਦੇਖਦੀ ਹੈ , ਸਾਂਹ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਤੁਰਦੀ ਹੈ । ਅੰਨ੍ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਘੜੀਸਦੀ ਹੀ ਹੈ । ਫ਼ਿਰ ਕਿਓ ਨਾ ਕਵਿਤਾ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪ੍ਰਤਿ ਗੰਭੀਰ ਹੋਇਆ ਜਾਵੇ । ਏਹ ਬੇਹਤਰ ਰਹੇਗਾ । ਅੱਜ 15/06/2016 ਦਾ ਦਿਨ ਹੈ । ਏਹ ਖਾਸ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਜ 16/06/2016 ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਅੱਜ 14/06/2016 ਹੈ । ਅੱਜ 15/06/2016 ਹੈ ਏਹ ਸੱਚਮੁਚ ਹੀ ਖਾਸ ਹੈ । ਨਵੇਕਲਾ ਅਤੇ ਕੁੱਝ ਸਥਿਰ । ਚੌਵੀ ਘੰਟਿਆਂ ਲਈ ਟਿਕਾਊ ਹੈ । ਮੈਨੂੰ ਟਿਕਾਵ ਪਸੰਦ ਹੈ । ਪਰ ਓਹ ਥੋਡ਼ੇ ਚਿਰ ਲਈ ਹੀ ਹੋਵੇ । ਸਾਧਾਰਨ ਸਹੀ , ਪਰ ਹੋਵੇ । ਕਹਿੰਦੇ ਖੜਿਆ ਤਾਂ ਪਾਣੀ ਵੀ ਸੜਾਂਦ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ । ਨਾਲੇ ਕਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਥੋੜੀ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਗੱਲ ਸਥਿਰ ਰਹੇਗੀ । ਪਰ, ਓਹ ਸਿਆਣੇ ਸੀ, ਜਾਣਦੇ ਸੀ ਗੱਲ ਦਾ ਮੈਟਾਫਰ ਅਕਸਰ ਸਥਿਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ । ਚਾਹੇ ਕੁੱਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਹੀ । ਤੇ ਏਹ ਸਮਾਂ ਯੁੱਗਾਂ 'ਚ ਹੁੰਦਾ, 'ਤੇ ਏਹ ਯੁੱਗ ਬੜੇ ਲੰਬੇ ਹੁੰਦੈ ਪਰ ਸਥਿਰ ਨਹੀਂ । ਟਿਕਾਊ ਪਰ ਵੇਗ ਭਰੇ ਅਤੇ ਏਹ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੈ । ਮੈਨੂੰ ਚੰਗੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਪਸੰਦ ਨੇ । ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੀ ਕਵਿਤਾ ਹੈ । ਮੈਟਾਫਰ ਵੱਖ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਪਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪ੍ਰਤਿ ਗੰਭੀਰ ਰਹਿਣਾ ਸਹੀ ਹੈ, ਚਾਹੇ ਕੁੱਝ ਯੁੱਗਾਂ ਲਈ ਹੀ । 'ਤ
ਤੁਸੀਂ ਕਵਿਤਾ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੋ, ਕਵਿਤਾ ਸੁਣਦੇ ਹੋ, ਕਵਿਤਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਬਣਿਆ ਇੱਕ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਘਰ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਵਿਸ਼ਵ ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਇੱਕੋ ਜਗ੍ਹਾ ਰੱਖਣ ਦੀ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਕੋਸਿ਼ਸ਼ ਨਾਲ ਨਿਰੰਤਰ ਹਾਂ, ਕਵਿਤਾ ਮੇਲਾ ਤੁਹਾਡਾ ਮੇਲਾ ਹੈ... ਇਹ ਕਵਿਤਾ ਮਾਨਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਘਰ ਹੈ, ਜਦ ਚਿੱਤ ਕਰੇ ਆਓ !!! ਜੀ ਆਇਆ